Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Η πολιτική κουλτούρα στην Ελλάδα(και διάφορες μπαρούφες στις παρενθέσεις)

Καλησπέρα αγαπητοί κακότυχοι, η αλήθεια είναι, αφού βρεθήκατε μπροστά σε αυτό το κείμενο, φίλοι μου. Σήμερα θα ασχοληθώ με ένα από τα μείζονα - κατ' εμέ - προβλήματα της χώρας μας. Αυτό της παντελούς έλλειψης πολιτικής κουλτούρας στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.

Ο όρος χρησιμοποιείται με πολλούς τρόπους, εγώ θα χρησιμοποιήσω τον ορισμό του "International Encyclopedia of the Social  Scienses":
"Το σύνολο των στάσεων, πεποιθήσεων και συναισθημάτων που δίνουν τάξη και νόημα στην πολιτική διαδικασία και τα οποία παρέχουν τις βασικές υποθέσεις και τους κανόνες που διέπουν τη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος".

Με λίγα λόγια, η συμπεριφορά και η στάση των πολιτών απέναντι στην πολιτική διαδικασία και το πολιτικό σύστημα(φτου κακά).

Η Ελλάδα, που ως ανεξάρτητο κράτος δεν κρατεί ούτε δύο αιώνες, είχε από την αρχή της εδραίωσης της μπόλικα θεσμικά προβλήματα. Είχε έλλειψη ανθρώπων που θα μπορούσαν να πάρουν τα ηνία της χώρας ή να αποτελέσουν ικανό πολιτικό προσωπικό, με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια( π.χ.     Καποδίστριας). Μας έστειλαν λοιπόν, και οι φίλα προσκείμενες ξένες δυνάμεις τον "μπέμπη" Όθωνα και ήρθε και έδεσε το γλυκό.

Από τότε ο πληθυσμός ασχολείτο με την πολιτική, μονάχα στα καφενεία, που είχαν λάβει πολιτική χροιά τότε, από τότε δηλαδή οι Έλληνες ασχολούνταν με την πολιτική με ένα φραπεδάκι στο χέρι ( συνταγή του 19ου αιώνος,chill). Από την αρχή αυτό που κυριάρχησε, ήταν οι πελατειακές σχέσεις. Δηλαδή, οι άνθρωποι δεν ασχολούνταν με την πολιτική, αλλά την εκμεταλεύονταν. Δεν ήταν/είναι ατομιστής όμως ο Έλληνας πολίτης , όπως θέτει εύστοχα ο σύγχρονος φιλόσοφος - συγγραφέας κ.Ράμφος, αλλά χαρακτηρίζεται - ειδικά και σήμερα - από την "ιδιωτεία".  Δηλαδή, τείνει να εκμεταλλευτεί και να πάρει ο,τι μπορεί από το πολιτικό σύστημα, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικό ενδιαφέρον για τα κοινά και το κοινό συμφέρον.

Μη ξεχνάμε ότι και ο προαναφερθείς Καποδίστριας δολοφονήθηκε από τους προύχοντες της Μάνης(οικογένεια Μαυρομιχαλέων) γιατί προσπάθησε να θέσει υπό ενιαία τάξη και διοίκηση την τότε επικράτεια. Η πρώτη ένδειξη στην ιστορία μας, ότι δεν ακουμπάμε το σύστημα γιατί αυτό θα μας ακουμπήσει μια σφαίρα ανάμεσα από τα φρύδια( όπως πολλές φορές επαναλήφθηκε στις μετέπειτα δεκαετίες).

Θα έλεγε όμως κανείς, πως σήμερα, μετά από τόσα και τόσα που έχει περάσει η ελληνική κοινωνία ανά τα χρόνια, θα υπήρχε κάποια αύξηση του ενδιαφέροντος των ανθρώπων για τα κοινά. Αμ δε! Το πολιτικό σύστημα έχει κάνει καλά τη δουλειά του, να κάνει δηλαδή τις γενεές αδιάφορες προς τα κοινά.

Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που έχουν την "τύχη" να ασχοληθούν με αυτά τα θέματα σήμερα, είναι πολύ λίγοι. Είναι χαρακτηριστικό του Έλληνα, να νομίζει ότι ξέρει τα πάντα, αλλά αυτό παραγίνεται στον τομέα της πολιτικής. Όλοι έχουμε ακούσει τους γονείς μας να καταδικάζουν τις εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές και να σας λένε με στόμφο κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού, που εσείς θέλετε να απολαύσετε το παστιτσάκι σας(που είναι ζεστό-ζεστό και ρέει η μπεσαμέλ σαν τον καταρράχτη του Νιαγάρα μέσα στο κουρασμένο από τα skype calls στόμα σας), ότι "αχ και να μουν εγώ  υπουργός οικονομικών, θα έκανα αυτό και αυτό" και το παρεπόμενο μπλα μπλα.

Τι κάνουν όμως; Τίποτα(ντάξει όχι όλοι, ο γιος του ΓΑΠ έχει να λέει για την πολιτική ικανότητα-πράξη του πατέρα του).Πέρα από το να προσέρχονται στις κάλπες κάθε 4 χρόνια, περιορίζοντας σε αυτό μονάχα την πολιτική τους πράξη(και αυτό το ονομάζουν δημοκρατία, να διαλέγουν κάθε 4 χρόνια νέους "τυρράνους"), ενισχύοντας και δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης στην κομματοκρατία,τον λαϊκισμό και την εκμετάλλευση, η οποία ακόμα και όταν γίνεται γνωστή στο ευρύ κοινό (βλ. Σκάνδαλο Βατοπεδίου - Τσοχατζόπουλου κ.α.), περνάει με μια παγερή αδιαφορία(όχι εντάξει, έχω δει πολλά photoshop με τη φάτσα του Βενιζέλου στην θέση αυτής του Τσοχατζόπουλου, αν και ήταν σαν εξωγήινο τέρας με τόσο μεγάλο κεφάλι και μικρός σώμα).

Το σχολείο από την άλλη, φορέας της φιλοσοφίας του πολιτικού συστήματος να κάνει τους "πολίτες"(ναι με εισαγωγικά και πλάγια  γραμματάκια) αδρανείς, έχει στραφεί μακριά από τη διδαχή της  πραγματικής(όχι το "Το 1821 έγινε η επανάσταση των Ελλήνων!" δεν αρκεί)  ιστορίας και φιλοσοφίας, αλλά και των αρχαίων γραμμάτων. Όποιος ασχολείται με αυτά, χαρακτηρίζεται ως βλάκας, "φλώρος" και πουιτς που λένε και στο χωριό μου(όποιος θέλει ας δει εδώ τι εννοώ). Το σχολείο παράγει κατά συρροήν τεχνοκράτες, και εκ αποτελέσματος, αδιάφορους για τα πολιτικά πράγματα πολίτες που η μόνη σχέση που έχουν με το λεγόμενο κράτος είναι εκείνη που απορρέει από την "ιδιωτεία" που ανέφερα παραπάνω.

Το πιο αστείο της υπόθεσης είναι το πόσοι οικονομολόγοι, και σχετικοί με αυτούς επαγγελματίες της οικονομικής επιστήμης, παράγει αυτό το διαβρωτικό εκπαιδευτικό σύστημα, αφού υπάρχουν δεκάδες(!!!) σχολές επί του αντικειμένου. Θα' λεγε κανείς πως η οικονομία - με τόσους "επαγγελματίες" θα πήγαινε πολύ καλά. Αμ δε!

Βέβαια, θα έλεγε επίσης(αυτός ο "κανείς", απόγονος του Οδυσσέα θα 'ναι) , πως σε καιρούς μεγάλης οικονομικής ύφεσης θα υπήρχε μια α' αύξηση του ενδιαφέροντος για τα κοινά. Θα υπήρχε αύξηση της συμμετοχής στον πολιτικό διάλογο, θα αναδύονταν νέες απόψεις, θα υπήρχε πραγματικός πλουραλισμός ιδεών και πολιτικών προσεγγίσεων. Αντί αυτών όμως, όπως παρατηρεί ο Γ.Ν. Οικονόμου("Από την κρίση του κοινοβουλευτισμού στη Δημοκρατία" εκδ. Παπαζήση, σελ. 128):
".. οι παρακμιακές συνέπειες επεκτείνονται σε όλους τους τομείς: έλλειψη σοβαρού διαλόγου και εξαθλίωση του πολιτικού λόγου, ανικανότητα των εξαχρειωμένων κομμάτων και των διεφθαρμένων πολιτικών. Επιπλέον, τα εθνικιστικά μυθεύματα και τα θρησκευτικά ιδεολογήματα, εμβαπτισμένα στον άκρατο λαϊκισμό, στη χαβούζα της τηλεόρασης, στα ποδοσφαιρικά και καλαθοσφαιρικά θεάματα, στην υποκρισία των πολιτικών, εκκλησιαστικών, δικαστικών, πνευματικών και οικονομικών στελεχών έχουν τονίσει τον πατροπαράδοτο συντηρητισμό  της νεοελληνικής κοινωνίας, έχουν υποσκάψει τις ηθικο-πνευματικές αντιστάσεις και λεηλατήσει την πολιτική συνείδηση των κοινωνικών στρωμάτων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ανασχετικό της φθοράς παράγοντα.Το καταστροφικό αποτέλεσμα ήταν τα στρώματα αυτά αφοπλισμένα να παραδοθούν στους δημαγωγούς, τους πολιτικάντηδες, στους Χριστόδουλους και τους Εφραίμ. στους πάσης φύσεως ηθικολογούντες, εθνολογούντες και θεολογούντες κόλακες. Η μόνη σημασία που αναγνωρίζουν οι νεοέλληνες είναι το ατομικό συμφέρον, επιδιωκόμενο με οποιοδήποτε τρόπο και κόστος, ενδεδυμένο κατά το πλείστον με τα ιδεολογήματα του Έθνους και του Χριστιανισμού. Τα χαρακτηριστικά αυτά προσδίδουν στην νεοελληνική κοινωνία την εικόνα μιας προπολιτικής κοινωνίας, χωρίς συνεκτικό ιστό, κατακερματισμένης σε φέουδα συμφερόντων - οικογενειακών, ιδιωτικών, κομματικών και θρησκευτικών -, που συντηρούν την ανομία, τη διαπλοκή, την εξαγορά, το ηθικό και πολιτισμικό κενό.."


Τι βλέπουμε λοιπόν; Μια γενικότερη αδιαφορία, την "ιδιωτεία"(ναι μου αρέσει αυτός ο όρος), την σχέση εκμετάλλευσης από το κράτος και την καταφυγή σε αυτά που αναφέρει ο κ.Οικονόμου. Μια παντελής έλλειψη δηλαδή, πολιτικής κουλτούρας. Όσο και αν το παίζεις (εσύ και ο κάθε εσύ) απόγονος του Περικλή, τρίζουν τα κόκαλά του.

Μπορεί να αλλάξει αυτό; Μπορεί η Ελλάδα να ανακάμψει από αυτήν την οικονομική και κυρίως πολιτική κρίση(γιατί η οικονομική υφίσταται από τον Αύγουστο του '08, η πολιτική υπάρχει de facto στο ελληνικό κράτος).I seriously doubt that, που λένε επίσης και στο χωριό μου, αλλά ας το ελπίσουμε. Ευχαριστώ, όσους άντεξαν και έφτασαν μέχρι το τέλος, είστε ελεύθεροι να αφήσετε τυχόν σχόλια από κάτω, και να ακούσω και τη δική σας γνώμη.
Φίλιππος 
















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου